Edito
Wanneer ik dit edito schrijf, klettert de regen al dagenlang onophoudelijk tegen de ramen. Het is een kletsnatte novembermaand en de regen valt met bakken uit de lucht. De beken en straten lopen vol maar gelukkig blijft het Waasland ditmaal gespaard van al te veel waterellende. Dat was ooit wel anders. Een regio die wel al dagenlang geteisterd wordt door hevige regenval is de Westhoek. Aan de IJzer houden de lokale besturen en hulpdiensten de waterpeilen nauwlettend in de gaten. Vrijwilligers zijn aanhoudend in de weer met pompen en zandzakjes om het overvloedige water richting zee te voeren. Deze huidige watersnood in West-Vlaanderen doet denken aan zeventig jaar geleden toen zich in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 een watersnoodramp voltrok die nog maanden zou nazinderen. Door een combinatie van springtij, een sterke noordwestenwind en hoge waterstanden braken de dijken langs de Schelde waardoor de dorpen Kallo en Melsele maandenlang onder water stonden. Fred Smet brengt samen met de Beverse ereschepen Karel De Meulenaere het verhaal van de ware catastrofe die de Sint-Ignatiusvloed van 1953 teweegbracht voor de bewoners in de polder van Melsele: verdronken akkers, ondergelopen huizen en boerderijen, verloren vee en persoonlijke goederen. In een tweede artikel brengt onze ‘huisheemkundige’ Richard Willems een ode aan de pompiers van Beveren die sedert meer dan tweehonderd jaar diezelfde Beverse gemeenschap beschermen tegen allerlei rampspoed, van branden tot wateroverlast. Het brandweerkorps van Beveren startte in het begin van de negentiende eeuw als een vrijwilligerskorps maar ontwikkelde zich onder invloed van de uitbreiding van de haven op linker-Scheldeoever tot een professioneel korps van hulpverleners. Gespeend met de nodige anekdotiek worden deze lokale helden op een voetstuk geplaatst. Ten slotte brengt ook Kevin Poschet een boeiend portret van de laatste heer van Beveren: Hugo van Lotharingen. Ook hier komt de impact van watersnood om het hoekje kijken.
De Sint-Clemensvloed (1334) was dan misschien niet de directe aanleiding tot de verkoop van het Land van Beveren door Hugo van Lotharingen aan de graaf van Vlaanderen, het was wel ‘de spreekwoordelijke druppel’ die de emmer deed overlopen. Drie historische bijdragen dus die de wateroverlast en de bestrijding van rampen maar ook de veerkracht van mensen centraal stellen. Drie kansen om lessen te trekken uit het verre en nabije verleden en gewapend met nieuwe historische inzichten onze
klimaatonzekere toekomst tegemoet te gaan.